Kompanjon en je school

“Lisa deed leuke activiteiten met mijn dochter Yosan. Ze maakte haar blij. Lisa luisterde naar mijn vragen en hielp me met Smartschool en de schoolkeuze voor Yosan volgend jaar.”

“Ik ben een doorzetter, net zoals mijn ouders.”

“Saliha maakte er een erezaak van om de installatie van de laptop zelf te doen. We waren zo trots toen het haar lukte!”

“Kato en ik vormden één team. Hoe sterker het team, hoe beter. Iedereen neemt een stukje op en er komt rust. Ik heb hulp gevraagd en gekregen, onder andere van Kompanjon. Alles gaat beter nu, dat maakt mij en de kinderen gelukkig.”

“Het bijzondere aan Buddy@School is dat studenten vanaf het begin zelfstandig een ondersteuningstraject starten met een gezin. Ze krijgen richtlijnen, maar geen uitgewerkt plan. Vaak vinden studenten het spannend om het eerste contact te leggen met de ouders. Of stellen ze bijvoorbeeld vast dat niet elk kind in een eigen kamer kan studeren.”

“Kompanjon slaagt erin de cirkel rond te krijgen. Ze versterken de ouderrol op een positieve manier met hun brede, verbindende aanpak en door continu te zoeken naar een duurzaam effect. Dat maakt de ouder meer betrokken en fier.”

“Voor studenten is het vaak confronterend om een gezin in armoede te ondersteunen, maar de intensieve omkadering vanuit Kompanjon maakt het een fantastische leerschool.”

Praktijkonderzoek heeft overtuigend aangetoond dat de aanpak van Kompanjon werkt, zowel voor de gezinnen als voor de studenten. Ook de maatschappij profiteert hiervan.

“Als kompanjonstudent kocht ik voor Turpal een boek van Geronimo Stilton voor zijn verjaardag. Tijdens de reünie haalde Turpal zijn boek opnieuw tevoorschijn. Dat boek had hij al die tijd gekoesterd. Telkens het gezin verhuisde had hij het meegenomen, tot het samen met hem uiteindelijk een thuis vond.”

“Het moment waarop we elkaar terugzagen zal ik niet snel vergeten. De hartelijkheid en de ontroering in de ogen van Seda was hartverwarmend!”

“Ik ben tevreden en kan me erin vinden dat het traject wordt afgerond. We zullen Tine missen, maar we kunnen verder. Ze leerde me spelletjes kennen, we gingen naar de spelotheek in de buurt en ik heb nu ook een account op Pinterest. Ik kan dat nu allemaal zelf. We gaan Kompanjon aanraden bij onze vrienden. I recommend five stars!”

“Vooral de letter ‘T’ ging er maar niet in. We oefenden elke week, op alle mogelijke manieren. Het lukte maar niet. Van ‘Taart’ naar ‘Trommel’ en ‘Trein’. Telkens weer stokte het lezen, tot ze op een dag het uitriep: ’De T van Tine!’ Applaus en knuffels voor Liana, kippenvel voor mij.”

“Ik voel me op deze school net zoals een Amerikaans meisje in een film. Het zou zo leuk zijn om hier naar school te komen en allerlei dingen te beleven. Dit zou ik voor mezelf willen.”

“Freda is een jongedame met ambitie die droomt over een mooie toekomst. Ze wil hard studeren om die dromen waar te maken.”

“Een nieuw land, een nieuwe taal. Nederlands spreken is heel moeilijk voor haar.  Ze wil alles heel goed doen, als ze niet zeker weet of ze juist kan antwoorden, antwoordt ze liever niet. Daardoor durft ze weinig te praten, ze is verlegen en praat heel stilletjes. “

“We kwamen langs een ijsjeskraam en ik wou hen trakteren. Ik zag in hun ogen een mengeling van verlangen en ongemak. En opnieuw vroegen ze of dat niet té veel zou kosten… Ik stelde ze opnieuw gerust en ze genoten van het ijs.”

“Abdullateef en Khalil doen het goed op school, maar ze kunnen nog een extra duwtje in de rug gebruiken. Vooral Abdullateef heeft er niet altijd veel zin in. Nederlands leren is niet makkelijk en soms praat hij Arabisch, Engels en Nederlands door elkaar.”

“Ik weet dat er een student zal komen, niet erg lang maar lang genoeg om dingen van te leren. Ik zie het zitten en mijn kinderen ook. We zijn nieuwsgierig naar wie er zal komen. Hij of zij, zal hier welkom zijn.”

“Ik krijg een brede welkom, Elisabeth kent me niet, maar laat me zonder aarzelen binnenkomen. Zoveel vertrouwen verwondert mij niet meer, ik was al bij zoveel verschillende gezinnen te gast.”

“Het stelt mama gerust dat er een nieuwe Kompanjon komt voor mijn jongere zusje Safana. Ik vind dat ook goed, al heb ik er aan de andere kant alle vertrouwen in dat Safana het uiteindelijk goed zal doen. Alles komt goed, net als bij mij.”

“Na een spannende start vond ik het echt leuk en keek ik uit naar die bezoeken. Ik weet nog dat we samen een ganzenbord hebben gemaakt. Ik heb nog een foto van toen. Kijk maar: mijn mama staat links, Alice rechts en ik sta in het midden. Ik bewaar die foto in een speciaal doosje op mijn kamer.”

“Het blijft heel bijzonder aanvoelen hoe graag Liana mij heeft en hoe veilig zich ze voelt bij mij.”

“Ik vertelde dat ik het waanzinnig vind dat ze het toch maar doet. Dag in dag uit blijft ze de zorg dragen voor haar vier kinderen. Het was een mooi gesprek met veel warmte. Het uitgesproken wederzijds respect blijft me bij.”

“We voorzagen een extra bed, zodat studente Jade kon blijven logeren na het verjaardagsfeestje van Leyla.  Logeren is er nooit van gekomen, maar feestjes zijn er genoeg geweest!

“Via Whatsapp versturen we de kleurrijke uitnodiging naar de gezinnen. Aanklampend werken hoef je niet ver te zoeken, zolang de boodschap maar positief, open en echt is.”

“Door om 7u15 mee aan de schoolpoort te staan met een mama, slaagden we erin een plekje te verzekeren voor haar zoon in een secundaire school. Ik was zo opgelucht dat het gelukt was””

“Ik ben trots om deel uit te maken van een organisatie die échte verandering teweegbrengt in de levens van deze kinderen en hun gezinnen.”

“Ik herinner me dat het leuk was, dat ik oefende en knutselde met de studente die bij ons langskwam. Ik denk nog af en toe aan die keer dat de studente me meenam naar een circusvoorstelling. Dat vond ik prachtig!”

De familie van Farida houdt contact en komt graag langs op het slotfeest.

“We komen niet controleren, gaan geen rijtje vragen af. We ontmoeten ouders en vragen: hoe gaat het met je?”

“Ik word omringd met andere klanken, ruik verrukkelijke geuren, mag nieuwe smaken proeven. Ik reis doorheen Gent, ik ben op reis én voel me thuis.”

“Altijd weer spannend, aan een voordeur staan en voor het eerst aanbellen. Hopend dat je op de goede bel hebt gedrukt, want lang niet overal kloppen de naambordjes.”

 “Eigenlijk heeft elke jongere in het secundair een eigen toestel nodig. Het lijkt de evidentie zelve, maar dat is het dus niet”

 “Afgeschreven laptops van bedrijven krijgen een tweede leven bij kwetsbare jongeren, dat klinkt als een goed plan!”  “Een zeer goed plan zelfs”

“Nu de mama weet hoe de leerkracht de schoolagenda gebruikt, kan ze de huistaken van haar kinderen helpen opvolgen”

“Ricks motivatie ging meteen omhoog toen we van ’tafels oefenen’ een spel maakten. Hij wilde niet verliezen van zijn zus!”

“Je krijgt een mooie vertrouwensband met zowel de kinderen als de ouders van het gezin waar je komt.”

Je kan een student niet op andere gedachten brengen met een les over armoede of racisme. De ervaring bij Kompanjon toont de studenten de realiteit, en dat maakt dat hun ideeën gaan schuiven

De kracht van de gezinnen valt me echt op. Woorden als ‘maatschappelijke kwetsbaarheid’ en ‘kansarmoede’ klinken zo negatief. Misschien moeten wij hen ‘dappere gezinnen’ noemen?

De coach van Kompanjon nam de tijd om iets uit te zoeken. Ze kwam met voorstellen, ze belde naar de huisvestingsmaatschappij, ze zocht een sportclub voor de kinderen … Was dat haar job? Ze deed het gewoon.

Kompanjon heeft het zelfvertrouwen en de motivatie van onze zoon echt verbeterd. Als je kind groeit, dan groei je als ouder ook!